Tag archieven: Engeland

Verwildering op Knepp Estate in West Sussex

Honderden jaren wordt Knepp Estate in West Sussex gebruikt en beheerd als agrarisch landgoed, compleet met inzet van grote machines en het gebruik van kunstmest en chemicaliën. Rond de eeuwwisseling gooit Charles Burrell, de eigenaar van het landgoed, het roer drastisch om.

Structureel verlies
In de jaren ’80 van de vorige eeuw erfde Burrell Knepp Estate, van zijn grootouders. Knepp is ongeveer 1400 hectare groot. Twintig jaar later, na een bezoek aan de Oostvaardersplassen, komt hij tot de volgende slotsom. Het kost steeds meer moeite om Knepp Estate, gelegen in het Graafschap West Sussex, met landbouwkundig gebruik in de benen te houden. Een enorm kleipakket onder Knepp maakt het boeren er niet makkelijker op; ze lijden immers structureel verlies. Rond de eeuwwisseling besluiten Burrell en zijn echtgenote Isabella Tree het roer drastisch om te gooien. Zij kiezen voor een sprong in het diepe; zij laten Knepp Estate verwilderen. Ze laten de natuur haar gang gaan zonder inzet van zware en grote landbouwmachines, bestrijdingsmiddelen en dure kunstmest. Vandaag de dag is Knepp Estate uitgegroeid tot een van de succesvolste, biodiverse bedrijven van het land. Tijdens het landbouwkundig gebruik van Knepp werkten er een 20 tot 30 mensen. Tegenwoordig werken er bijna 100 betaalde krachten en maakt Knepp Estate winst.

Na het stoppen van de agrarische activiteiten kwam de grote weerschijnvlinder. (foto: Jacques van der Neut)

Breed bedrijfsmodel
Door het wegvallen van de agrarische status diende er een totaal ander bedrijfsmodel te worden ontwikkeld. Thans worden er op Knepp (tegen betaling) rondleidingen en rondwandelingen georganiseerd. Op Knepp kun je ook kamperen, maar de plekken zijn tot en met 2025 al vergeven, net als de huur van Yurts (ronde hutten uit Mongolië). Je kunt er ook overnachten in een boomhut, waar overigens wel een stevig prijskaartje aanhangt. Aan alle activiteiten zijn trouwens best pittige kosten verbonden. De transitie naar wilde natuur op dit Engelse landgoed is deels met overheidsbijdragen voor landschaps- en natuurherstel bekostigd. De transitiekosten zijn echter eenmalig verstrekt. Om het landgoed in financiële zin overeind te houden, is een breed bedrijfsmodel opgezet.

Een Longhornrund in close-up. (foto: Jacques van der Neut)

De verhuur van accomodatie voor vakantiegangers, het runnen van een café en landgoedwinkel met producten uit de moestuin, de verhuur van vergaderruimtes aan de zakelijke markt en de verkoop van wildernisvlees betekenen inkomsten voor het landgoed. De afhankelijkheid van subsidies is daarmee fors minder dan in de tijd van de reguliere landbouwfunctie van Knepp. Op het landgoed loopt uiteenlopend vee: Longhornrunderen (koeien met lange, gekromde horens), edelherten, damherten, Tamworth varkens en Exmoor ponies. Er zijn inmiddels ook bevers geïntroduceerd, maar die verblijven op Knepp in een omheinde ruimte (exclosure) omdat de Engelse wetgeving (nog) geen ruimte biedt om ze in de vrije natuur hun gang te laten gaan.

Zomertortel; een vaste bewoner van Knepp. (foto: Jacques van der Neut)

Natuur keert terug op Knepp Estate
Door de drastische koerswijziging ontwikkelt de natuur zich op Knepp in rap tempo. Vlinderliefhebbers komen er met bussen vol naar toe om de grote weerschijnvlinders (‘Purple Emperor’) in actie te zien. Op een dag werden er zelfs 87 van deze fraaie dagvlinders gezien. Door de spontaan opkomende vegetatie vestigen er zich bovendien veel zangvogels, met hoge dichtheden van de nachtegaal. Een ander opzienbarend feit is de komst van zomertortels. Op Knepp kun je fantastisch wandelen, waarbij je tussen de Longhornrunderen door loopt. Kalveren blijven bij hun moeder en worden dus niet, zoals in de gangbare veehouderij, na een uur bij de moeder weg gehaald. Het is ook een kostelijk gezicht om Tamworth varkens in de modder te zien liggen. De dieren genieten er zichtbaar van. Een zeug ligt zwaar te snurken en haar biggen doen op amper een meter afstand hetzelfde. Varkens kunnen niet zweten en gaan in de bagger en de modder liggen om zich te laten afkoelen.

Tamworth varkens op Knepp liggen te slapen in de modder. (foto: Jacques van der Neut)

Oog in oog met albatrossen en pinguïns

Op donderdag 16 januari aanstaande geven mijn vrouw en ik een presentatie over onze reis naar de Falkland Eilanden in The Movies in Dordrecht. Aanvang 20.15u. Toegangskaarten zijn aan de kassa verkrijgbaar ad 7,50 euro. Tot 1982 stond de eilandengroep vooral bekend om het steken van turf en het scheren van schapen. Na de inval van de Argentijnse troepen waren de nauwelijks begroeide eilanden inééns wereldnieuws. De Falklandoorlog duurde 74 dagen, waarna de Argentijnen zich overgaven. Het leidde tevens tot de val van de Argentijnse, militaire junta.

Werelds paradijs

Ezelspinguïns. (foto; Jacques van der Neut)

Het vogel- en dierenleven op de eilandengroep is fantastisch en kenmerkt zich door het totaal ontbreken van schuwheid. Zoiets zien we ook op andere eilandengroepen en heeft ongetwijfeld te maken met de geïsoleerde ligging. Overal zijn pinguïns zoals de rotspinguïn, ook wel bekend als de rockhopper, de ezelspinguïn en de koningspinguïn. Bijzonder indrukwekkend om al die vogels van zo dichtbij te kunnen bekijken. Op eilanden waar het gelukt is om de ratten, muizen en verwilderde katten uit te roeien kom je relatief veel zangvogels tegen zoals de Falklandlijster, de Cobb’s winterkoning (een endeem) en de zwarte Cinclode, ook wel bekend als de Tussockbird. Als je bij het strand een boterham zit te verorberen, lopen deze behendige, bruine gekleurde vogels zowat over je bergschoenen. Watersnippen gaan er bij benadering vreemd genoeg niet halsoverkop vandoor, maar komen juist naar je toe lopen. Een onbekend fenomeen in Europa! Verder zijn de honderden zeeolifanten kostelijk. Ze boeren behoorlijk en winden laten kunnen ze ook. Ze produceren bizarre geluiden. Op veel plaatsen vliegen gestreepte Caracara’s (behendige roofvogels) die als ze de kans krijgen, je boterhammen tijdens een picknick weg graaien.

Koningspinguïn in de kolonie op Volunteer Point. (foto; Jacques van der Neurt)

Beperkte accomodatie
Tegenwoordig zijn de Falkland Eilanden een gewilde reisbestemming. Naast het financiële aspect (toch wel even een dingetje…) moet je voordat zo’n trip werkelijkheid wordt, wel wat geduld hebben, want de accomodatie is immers zeer beperkt. Ons contact verliep via de Falkland Tourist Board (een soort VVV) en leidde tot behoorlijk wat gebel en gemail. Onze eerste contacten voor onze trip in januari 2019, legden we in 2017. We konden toen trouwens al niet meer boeken voor een verblijf op Volunteer Point; een iconische plek met de enige broedkolonie van de koningspinguïn. Een werkelijk magnifieke plek op loopafstand van je accomodatie. Tijdens de voorbereidingen komt er dan inééns groen licht voor één nacht (…). In zo’n geval is het snel toehappen en dan wordt het zaak de andere bestemmingen daar omheen te organiseren. Een kwestie van passen en meten. Aan de andere kant wel mooi dat de Engelsen op deze manier voorkomen dat de eilanden totaal worden overlopen. Verder zijn er grote lappen grond (soms duizenden hectaren…) in handen van particulieren, die op geen enkele manier een grootschalige, toeristische ontwikkeling op hun land willen. Op de diverse eilanden zijn boerenbedrijven actief die ook toeristische onderkomens aanbieden. Door de geïsoleerde ligging zijn ze qua bevoorrading aangewezen op schepen. Communicatie met mobiele telefoons is niet altijd mogelijk. Voor de medische zorg is er een dienst actief, die vergelijkbaar is met de Flying Doctors. Voor gecompliceerde, medische ingrepen zijn de Engelse bewoners echter aangewezen op Chili. Dat is echter gemakkelijker gezegd dan gedaan. Slechts een keer per week is er een reguliere vliegverbinding…