Categorie archieven: Reizen

Verwildering op Knepp Estate in West Sussex

Honderden jaren wordt Knepp Estate in West Sussex gebruikt en beheerd als agrarisch landgoed, compleet met inzet van grote machines en het gebruik van kunstmest en chemicaliën. Rond de eeuwwisseling gooit Charles Burrell, de eigenaar van het landgoed, het roer drastisch om.

Structureel verlies
In de jaren ’80 van de vorige eeuw erfde Burrell Knepp Estate, van zijn grootouders. Knepp is ongeveer 1400 hectare groot. Twintig jaar later, na een bezoek aan de Oostvaardersplassen, komt hij tot de volgende slotsom. Het kost steeds meer moeite om Knepp Estate, gelegen in het Graafschap West Sussex, met landbouwkundig gebruik in de benen te houden. Een enorm kleipakket onder Knepp maakt het boeren er niet makkelijker op; ze lijden immers structureel verlies. Rond de eeuwwisseling besluiten Burrell en zijn echtgenote Isabella Tree het roer drastisch om te gooien. Zij kiezen voor een sprong in het diepe; zij laten Knepp Estate verwilderen. Ze laten de natuur haar gang gaan zonder inzet van zware en grote landbouwmachines, bestrijdingsmiddelen en dure kunstmest. Vandaag de dag is Knepp Estate uitgegroeid tot een van de succesvolste, biodiverse bedrijven van het land. Tijdens het landbouwkundig gebruik van Knepp werkten er een 20 tot 30 mensen. Tegenwoordig werken er bijna 100 betaalde krachten en maakt Knepp Estate winst.

Na het stoppen van de agrarische activiteiten kwam de grote weerschijnvlinder. (foto: Jacques van der Neut)

Breed bedrijfsmodel
Door het wegvallen van de agrarische status diende er een totaal ander bedrijfsmodel te worden ontwikkeld. Thans worden er op Knepp (tegen betaling) rondleidingen en rondwandelingen georganiseerd. Op Knepp kun je ook kamperen, maar de plekken zijn tot en met 2025 al vergeven, net als de huur van Yurts (ronde hutten uit Mongolië). Je kunt er ook overnachten in een boomhut, waar overigens wel een stevig prijskaartje aanhangt. Aan alle activiteiten zijn trouwens best pittige kosten verbonden. De transitie naar wilde natuur op dit Engelse landgoed is deels met overheidsbijdragen voor landschaps- en natuurherstel bekostigd. De transitiekosten zijn echter eenmalig verstrekt. Om het landgoed in financiële zin overeind te houden, is een breed bedrijfsmodel opgezet.

Een Longhornrund in close-up. (foto: Jacques van der Neut)

De verhuur van accomodatie voor vakantiegangers, het runnen van een café en landgoedwinkel met producten uit de moestuin, de verhuur van vergaderruimtes aan de zakelijke markt en de verkoop van wildernisvlees betekenen inkomsten voor het landgoed. De afhankelijkheid van subsidies is daarmee fors minder dan in de tijd van de reguliere landbouwfunctie van Knepp. Op het landgoed loopt uiteenlopend vee: Longhornrunderen (koeien met lange, gekromde horens), edelherten, damherten, Tamworth varkens en Exmoor ponies. Er zijn inmiddels ook bevers geïntroduceerd, maar die verblijven op Knepp in een omheinde ruimte (exclosure) omdat de Engelse wetgeving (nog) geen ruimte biedt om ze in de vrije natuur hun gang te laten gaan.

Zomertortel; een vaste bewoner van Knepp. (foto: Jacques van der Neut)

Natuur keert terug op Knepp Estate
Door de drastische koerswijziging ontwikkelt de natuur zich op Knepp in rap tempo. Vlinderliefhebbers komen er met bussen vol naar toe om de grote weerschijnvlinders (‘Purple Emperor’) in actie te zien. Op een dag werden er zelfs 87 van deze fraaie dagvlinders gezien. Door de spontaan opkomende vegetatie vestigen er zich bovendien veel zangvogels, met hoge dichtheden van de nachtegaal. Een ander opzienbarend feit is de komst van zomertortels. Op Knepp kun je fantastisch wandelen, waarbij je tussen de Longhornrunderen door loopt. Kalveren blijven bij hun moeder en worden dus niet, zoals in de gangbare veehouderij, na een uur bij de moeder weg gehaald. Het is ook een kostelijk gezicht om Tamworth varkens in de modder te zien liggen. De dieren genieten er zichtbaar van. Een zeug ligt zwaar te snurken en haar biggen doen op amper een meter afstand hetzelfde. Varkens kunnen niet zweten en gaan in de bagger en de modder liggen om zich te laten afkoelen.

Tamworth varkens op Knepp liggen te slapen in de modder. (foto: Jacques van der Neut)

Boca Tapada in Costa Rica: een paradijs voor natuurfotografen

Costa Rica lokt veel natuurliefhebbers en dat is helemaal niet zo verwonderlijk. In het kleurrijke land in Midden-Amerika val je van de ene verbazing in de andere. Van de Pan-American Highway tot hobbelige modderpaden en kleurrijke vogels rondom fraai gelegen lodges. Je komt er ogen en memorycards te kort.

Boca Tapada
In Costa Rica is een ruim aanbod van uiteenlopende activiteiten. Jongeren zullen in het algemeen kiezen voor actieve bezigheden zoals surfen, snorkelen, raften of in een klimgordel aan een kabel over beboste gebieden razen. Zoiets noemen we ziplining. Costa Rica is echter een top-bestemming voor natuurliefhebbers. Er is een ruime keuze aan lodges waarvan de prijzen trouwens behoorlijk variëren. Zo is er een lodge met een prijs van 375 euro per persoon, per nacht. Hier maakten we geen gebruik van. Gelukkig zijn die onderkomens niet allemaal zo exorbitant geprijsd, het is maar net wat je wil. Voor natuurfotografen is

De Reg-legged Honeycreeper doet zijn naam eer aan. (foto; Jacques van der Neut)

het een paradijs op aarde. Zo verbleven mijn vrouw Annemieke en ik onder meer in Boca Tapada, waar je gemakkelijk oog in oog komt te zitten met oogverblindende vogelsoorten zoals de Red-legged Honeycreeper, verschillende soorten kleurige papegaaien, toekans (bekend van het logo van Van der Valk in Nederland) en veel soorten hummingbirds (kolibries) en spechten. Over het terrein scharrelen regelmatig een of meerdere Great Curassow, ook wel bekend onder zijn Nederlandse naam (Bruine Hokko).

Over het terrein bij Boca Tapada scharrelen Bruine Hokko’s. (foto; Jacques van der Neut)

Easy birding
Om vogels voor je lens te krijgen hoef je eigenlijk niet eens zo gek veel te doen; in feite is het allemaal ‘easy birding’. Veel lodges plaatsen immers birdfeeders waardoor veel vogels worden aangetrokken. In zo’n geval kun je er rustig bij gaan zitten en de vogels naar je toe laten komen. Je komt dan wel ogen en geheugenkaartjes te kort. Zeker als er een Keel-billed Toucan, een toekan met een bijzonder kleurrijke snavel, op een paar meter afstand voor je komt te zitten! Dichtbij staan er enkele dode bomen, waarop een paar bromelia’s groeien. Bovenin heeft men een tros bananen bevestigd met enkele

De Collared Aracari, een bijzonder kleurrijke toekan. (foto; Jacques van der Neut)

papaja’s, die door het gefriemel van vogels zoals de Collared Aracari (een soort toekan) wel eens op de grond vallen. Zoogdieren zoals de Coati (neusbeer) en de Agouti (goudhaas) ruimen die weer op. Gidsen zijn goed bekend met de omgeving en het inhuren ervan werpt zeer zeker zijn vruchten af. Zo gingen wij op andere locaties met een gids door het regenwoud; de wandeling van 3 uur kostte 125 euro (62,50 euro per persoon). Die mannen (soms vrouwen) kennen de omgeving op hun duimpje en hebben meestal een laserpen bij zich om in het weelderig groene bladerdak, een bepaalde vogel of zoogdier aan te wijzen. Een telescoop haalt zoiets vervolgens mooi dichtbij.

Agami Heron
Na een fotosessie zitten we uit te blazen als Didier Castro, een medewerker van de locatie bij ons langs komt en vraagt of ik interesse heb in een Agami reiger… Hij is nog maar net uitgesproken of ik heb mijn fototas al gepakt. Voor een ontmoeting met een Agami reiger zijn veel vogelaars wel te porren. Deze prachtige soort reiger bezoekt rivierarmen en poelen in het dicht beboste regenwoud. We lopen naar

De Agami reiger staat doodstil op de oever. (foto; Jacques van der Neut)

een overdekt botenhuis waar een aantal Canadese kano’s ligt. We stappen in en peddelen rustig naar de bewuste plek. Het is doodstil en hier en daar liggen bomen schots en scheef in het water. De oevers zijn weelderig bebost. Dan op rechts, in de oever een Agami reiger. De vogel staat stil en kijkt gebiologeerd naar het wateroppervlak. Met de enorme dolksnavel spietst de reiger zijn prooien. Het dier is absoluut niet schuw en laat ons tot een meter of zes, zeven naderen. Poeh, wat een buitenkansje… Op de terugweg zitten we ook oog in oog met een Bare-throated Tiger Heron en een Green Heron. Beide soorten laten zich probleemloos fotograferen.