Op de Bass Rock is het een heksenketel (2)

Sinds mijn eerste bezoek in de jaren ’70 bezocht ik de Bass Rock nog meerdere malen. Van zo’n heksenketel krijg je tenslotte nooit genoeg. In 2009 wilde ik het spectaculaire, rotsachtige eiland nogmaals bezoeken en belandde daarbij in het Scottish Seabird Centre (SSC)in North Berwick.

Chumming
Een bezoek aan de Bass Rock diende nu bij het SSC te worden geboekt. Fred Marr was in 2008 overleden waardoor North Berwick in diepe rouw was gedompeld. Het gerucht deed zelfs de ronde dat

Zo zag de Bass Rock er in 1977 uit. De kop is begroeid met kruiden en grassen. In 2009 zag de kop wit van de broeden Jan van Genten. Alsof het had gesneeuwd. (foto; Jacques van der Neut)
De Bass Rock in juli 1975 (links). De ‘kop’ is begroeid met kruiden en grassen. In 2009 kleurt de kop wit door broedende Jan van Genten. Alsof het heeft gesneeuwd. (foto’s; Jacques van der Neut)
gannet2
Jan van Gent tijdens ‘sky-pointing’. (foto; Jacques van der Neut)

 

chumming
Omringd door vliegende Jan van Genten. (foto; Jacques van der Neut)

de motor van zijn schuit de Sula II haperde, hetgeen nog nooit eerder was voorgevallen… Bij de balie kreeg ik van een aardige Engelse dame een formulier onder mijn neus, een zogenaamde Waiver of Liability, waarmee ik deze organisatie vrijwaarde van wat voor financiële claim dan ook,  indien er iets zou gebeuren. Een ongelukje tijdens de landing op de spekgladde stenen van de Bass Rock, of een manoeuvre waardoor er bijvoorbeeld schade zou ontstaan aan mijn fotoapparatuur, van zulk soort dingen. De kolonie op de Bass bezoeken kon nog steeds, alleen wel tegen een pittig prijskaartje 120 pond per persoon. De dame hield me op de hoogte van de weersomstandigheden. Enkele dagen later ontving ik het goede nieuws; er kon worden gevaren. We stapten in het houten vissersbootje en met een pruttelende motor zetten we koers naar de Bass Rock. Onderweg gaat de motor langzamer draaien en was de tijd aangebroken voor chumming; het overboord zetten van dode vis en visafval. Binnen een paar minuten werd ons bootje omringd door honderden, bijzonder luidruchtige Jan van Genten, die al kibbelend, vlak naast de boot doken. Wat een geweldig spektakel!

gannet1
Als een Jan van Gent je aankijkt, geeft dat een grappig perspectief. (foto; Jacques van der Neut)

Zwemvesten
Een bezoek aan de Bass Rock duurt maximaal drie uur, exclusief de overtocht. Mijn zoon Martijn, mijn vrouw Annemieke en ik liepen via de traptreden ophoog. We mochten de zwemvesten af doen en we liepen uiteindelijk ‘dood’ tegen een muur van broedende Jan van Genten. De stenen trap op en helemaal naar de andere kant van het eiland lopen, zoals ik deed in de jaren ’70 was niet meer mogelijk; werkelijk overal zaten broedende Jan van Genten. Ik ontdekte nogal wat vogels met gehavende ogen. Niet zo verwonderlijk, de vogels om ons heen kibbelden constant en sommige Jan van Genten  hadden het aan de stok met twee of drie vogels tegelijk. De zware snavels hakten flink op elkaar in. Een bezoek aan de nestelende Jan van Genten op de Bass Rock is en blijft een onvergetelijke ervaring, zeker als je zoiets kunt vergelijken met een bezoek van tientallen jaren geleden.