Alle berichten van jvanderneut

Oog in oog met een broedende oehoe

Extremadura is fantastisch. De intense stilte, de duisternis met een onvoorstelbare sterrenhemel en natuurlijk de vele vogels. Aan het eind van ons verblijf in Berzocana, een klein dorpje in Extremadura, doen we een beetje rustig aan. Althans dat was de bedoeling, maar een broedende oehoe zorgde inééns voor actie…

Ruïnes
Zo’n laatste dag doe je niet veel. Het is een beetje je spullen bij elkaar rapen en je koffers inpakken. Tijdens de afgelopen dagen heb je al veel indrukken opgedaan en het was allemaal prima. Stuk voor stuk controleer ik nog een keer mijn bestanden. Op de display van mijn digitale Canon komt plaatje voor plaatje voorbij. Met de loepfunctie zoom ik af en toe eens in: kurkeiken, steeneiken, bloemrijke vlakten en talloze broedende ooievaars op ruïnes.  Die grote witte vogels nestelen eigenlijk overal. In bomen, op houten kotten en hoogspanningsmasten. Ruïnes vormen ook een geliefde nestlocatie. Zo fotografeerde ik zo’n prachtige bouwval vol broedende ooievaars. Wat een heerlijke aanblik, maar wat zit daar

Een broedende oehoe (naast de schoorsteen) omringd door lawaaierige ooievaars. (foto: Jacques van der Neut)
Een broedende oehoe (naast de schoorsteen) omringd door lawaaierige ooievaars. (foto: Jacques van der Neut)

rechts naast de schoorsteen? Dat is geen nest van een ooievaar, maar nota bene een broedende oehoe! De ruïne fotografeerde ik van een grote afstand waarbij het mij eigenlijk te doen was om al die ooievaars. De nestelende oehoe viel toen helemaal niet op. Maar het bestand liet het duidelijk zien, een oehoe.

Reuzenuil
Snel pakken we de fotospullen bij elkaar en rijden met de huurauto naar de bewuste locatie. Als je daar dan weer staat, kijk je er met andere ogen naar. Door de verrekijker zien we de reuzenuil duidelijk naast de schoorsteen zitten. Volgens de boeken broeden oehoes doorgaans in kale rotswanden en in steengroeven. Maar hier heeft de enorme uil blijkbaar geen groeve nodig. De vogel zit open en

De oehoe broedt zonder enige vorm van bescherming. (foto: Jacques van der Neut)
De oehoe broedt zonder enige vorm van bescherming. (foto: Jacques van der Neut)

bloot in de volle zon. Af en toe gaat de oehoe staan en rommelt wat op de bodem van het nest. Ik vermoed dat er een jong is. Wat een schitterend gezicht, al die lawaaierige ooievaars die om de haverklap snavel klepperen, waarbij de vogels diep achterover buigen. Af en toe scheren er een paar zwarte spreeuwen voorbij. De oehoe ligt plat op het nest, de grote oranje ogen zie ik door de oculair van mijn camera.

 

 

Gieren fotograferen in Extremadura

Gieren verblijven meestal in uitgestrekte landschappen. In de Extremadura in Spanje kun je die kolossale vogels goed fotograferen. Er zijn organisaties die je daarbij een handje helpen, door het aanbieden van aas bij in het terrein opgestelde schuilhutten. Een bezoek aan het kasteel in Monfragüe biedt ook perspectief.

Wirwar
Na een goede vlucht arriveren mijn vrouw en ik ’s morgens in Madrid. Het is een heel gedoe om met onze huurauto deze wereldstad uit te komen. Het is een wirwar van afslagen, links en rechts voegt er verkeer in en uit en overal staan borden met wegnummers. Onze reisbeschrijving biedt houvast en weldra zitten we op de goede weg. Na zo’n drie uur rijden komen we aan in Berzocana, een gehucht in de Extremadura. Via de organisatie

In Monfragüe verblijven veel vale gieren. (foto: Jacques van der Neut)
In Monfragüe verblijven veel vale gieren. (foto: Jacques van der Neut)

Discover Extremadura hebben we er een prachtig onderkomen gehuurd. De naam van het huis, el Cielo Abierto, doet zijn naam op deze hoogte zeer zeker eer aan en Maria, de eigenares van dit prachtige optrekje, legt ons een en ander over het huis uit.  Een tiental meters verderop staat het huis van de medewerkers van Discover Extremadura. Met Henk Zweers raak ik aan de praat en het blijkt dat hij actief was in en rondom het Haringvliet. Een gebied waar ik in de jaren ’70 mijn loopbaan bij Staatsbosbeheer begon. Het is en blijft een kleine wereld. Een paar dagen later ga ik met hem voor dag en dauw op pad om gieren vanuit een opgestelde schuilhut te fotograferen.

Schuilhutten
In het schijnsel van de koplampen schieten rotswanden, bomen en stenen muurtjes voorbij. Na een twintig minuten komen we op de bewuste locatie aan en parkeren we de auto. In het donker lopen we naar de opgestelde schuilhutten en stellen we onze apparatuur op. Daarna is het zoals altijd…wachten. Door mijn zoeker zie ik

De monniksgier heeft een zwarte tekening rondom de ogen. (foto: Jacques van der Neut)
De monniksgier heeft een zwarte tekening rondom de ogen. (foto: Jacques van der Neut)

meerdere malen de levenloze geit liggen. Die ochtend komen er echter geen gieren. Hoe vurig ik daar ook op hoop, want de omstandigheden zijn immers ideaal. Een fantastische belichting (geen zon, maar een grijze egale lucht), een prachtige landschappelijke setting, wat wil je nog meer? Ondanks  het wegblijven van die reusachtige vogels, verveel ik me echter geen moment. Op een paar meter voor onze hut scharrelen rotsmussen, Spaanse mussen, roodkopklauwieren, zwarte spreeuwen en kuifleeuweriken.  Mede door het gebruik van een 500mm telelens vervaagt de achtergrond tot een mooie, egale groene waas. Op een gegeven ogenblik loopt er voor de hut een hop. Meedere malen steekt de vogel de snavel in de grond, waarbij ook soms de sierlijke kuifveren worden opgezet. Wat een magnifiek beest! Na zeven uur zitten, breken we de boel rond het middaguur op.

Kasteel Monfragüe
Een week later proberen we het weer, maar ook nu helaas zonder succes. Na veel wikken en wegen heb ik de 500mm lens ingewisseld voor een zoomlens 70-200mm. Als er immers gieren zouden komen dan mis je de vechtscenes, want door het kleine kader van zo’n 500mm, valt er een hoop buiten het beeld. Maar goed, geen gieren dus. Al met al een duidelijk mindere sessie, want er gebeurt voor de hut nauwelijks iets. Een zit van wederom zo’n zeven uur wordt dan wel een hele lange zit. De volgende dag gaat een fotograaf uit Vlaanderen weer in de hut en ook dan laten de gieren verstek gaan. Een bezoek aan het kasteel in Monfragüe levert wel beeld op. Soms

Bij een harde wind zeilen de reusachtige vale gieren vlak langs het kasteel in Monfragüe. (foto: Jacques van der Neut)
Bij een harde wind zeilen de reusachtige vale gieren vlak langs het kasteel in Monfragüe. (foto: Jacques van der Neut)

hangen daar tientallen gieren in de lucht, waarbij we ook regelmatig monniksgieren zien. Bij een goede, harde wind komen er vooral vale gieren voorbij zeilen. Het is dan een kwestie van met de 500mm ‘mee trekken’. De ene keer komen zij dichtbij, de andere keer blijven ze wat verder weg. Maar ook hier is het een kwestie van wachten, net als in een schuilhut…