Tag archieven: Ria Formosa

Naar Portugal (2)

Jaren geleden bezochten mijn vrouw en ik de Alentejo in Portugal. De uitgestrekte vlakten met werkelijk overal wilde bloemen stonden ons nog helder voor de geest. Hoe zou het daar nu zijn? Hoog tijd dus voor een weerzien met de Alentejo.

Fazenda Grande
Destijds hadden we goede ervaringen met ons verblijf in Fazenda Grande, bij Tavira. Het rustige onderkomen, omringd door sinasappelboomgaarden, huurden we via Eliza was here. Dit keer maar weer gedaan; het is tenslotte een goede uitvalsbasis voor de Alentejo en vanuit deze locatie ligt de Rio Formosa, een boeiend getijdengebied in het zuidelijk deel van de Algarve, ook dichtbij. In de avond arriveren we op het vliegveld in Faro en pikken we er onze huurauto op, een Fiat 500. Via de navigatie zijn we snel bij ons onderkomen in Tavira. Op het grootste deel van ons traject was er nauwelijks verlichting. Tijdens het rijden was het dan ook pikdonker. In ons huisje was het koeltjes, de airco echter op verwarmen gezet en kort daarop is het behaaglijk binnen. Fazenda Grande is in feite een aaneenschakeling van meerdere onderkomens en het blijkt dat we de enige huurders zijn, in de loop van de week komen er andere huurders opdagen.

Fazenda Grande wordt omringd door sinaasappelboomgaarden.(foto; Jacques van der Neut)

Billijke prijzen
De volgende ochtend eerst naar de supermarkt in Tavira, waar we de eerste proviand inslaan en in een lokaal tentje een cappuccino gebruiken. De prijzen voor eten en drinken zijn in Portugal nog steeds heel billijk. We maken een autorit naar Cachopo, waarbij we nauwelijks auto’s tegen komen. In een plaatselijke kroeg aan een doodstille weg genieten we van onze koffie. We maken een praatje met een stel Engelsen die hier aan het toeren zijn met een knoert van een camper. Ze zijn al een zeven, acht weken aan het toeren. Uit ons gesprek blijkt dat het stel slechts 90 dagen in Europa mogen blijven en dan eerst weer terug naar de UK moeten, om vervolgens weer zo’n periode op pad te kunnen. Een regel die met het afkondigen van de Brexit van kracht is geworden…

Castro Verde
In de volgende dagen ritten gemaakt in de directe omgeving, langs diverse boomgaarden met sinaasappels, citroenen, abrikozen en vijgen. In Olhâo, een plaatsje bij de Ria Formosa, zien we dat er veel nieuwbouwprojecten zijn gerealiseerd.

Oneindig in elkaar overlopende lijnen van zoutpannen bij Castro Marim. (foto; Jacques van der Neut)

Bij de Castro Marim zien we oneindige zoutpannen met steltkluten en kemphanen. We belanden ook in de omgeving van het vliegveld bij Faro, waar we bekende soorten zien zoals zwarte ibis, blauwe ekster, roodkopklauwier, reuzenstern, regenwulp, woudaap, zwartkopwevervogel, purperkoet en zilverplevier. Tijdens laagwater wandelen we in de omgeving van Quinta Lago en observeren daar Audouins meeuw, kleine zwartkop, roodstuitzwaluw, drieteen- en bonte strandlopers. Tijdens eb scharrelen er ontelbare wenkkrabben over het drooggevallen slik.

Alentejo
Op zekere dag maken we natuurlijk een tocht naar de Alentejo. Jaren geleden bezochten we dit terrein ook en genoten toen van het werkelijk fenomenale tapijt aan wilde bloemen in allerlei kleuren. Het is een lange

De enorme bloemenrijkdom van de Alentejo is verminderd. Het beheer en gebruik van de graslanden is geïntensiveerd. (foto; Jacques van der Neut)

rit en tijdens het rijden bekruipt mij al een beetje angstig voorgevoel: waar zijn al de wilde bloemen gebleven? Op een verlaten weg, waar slechts af en toe een auto rijdt, stoppen we en laat ik mijn drone maar eens de lucht in. Van boven overheerst er eigenlijk maar één kleur: groen, hetgeen er op duidt dat er hier helaas ook sprake is van een intensiever grondgebruik. Langs de doodstille wegen noteren we wel leuke soorten vogels zoals: hop, scharrelaar, Spaanse mus, zwarte wouw en helaas op grote afstand de grote- en de kleine trap.

Naar Portugal(1)

In Portugal liggen prachtige gebieden. De Algarve, net als de Ria Formosa zijn uiteraard overbekend. De eerste trip naar Portugal gebeurde in februari dit jaar, speciaal voor overwinterende grutto’s in de omgeving van de Taag en gevolgd door de tweede trip in april naar de Ria Formosa en de Alentejo.

Duizenden overwinterende grutto’s in de rijstvelden bij de Taag. (foto; Jacques van der Neut)

Duizenden grutto’s

Het was een wens die al langer sluimerde, een keer naar de rijstvelden bij de Taag waar ‘onze’ grutto’s overwinteren. Totaal onverwachts word ik weer op het spoor gezet door Otto Plantema. Samen met Astrid Kant heeft hij immers het boek Grutto uitgebracht en hij vroeg of ik daar in mijn columns voor het Algemeen Dagblad aandacht aan wilde besteden. Het idee om een keer naar de grutto’s te gaan in de rijstvelden in de omgeving van de Taag is dus inééns weer springlevend. Het vereist wel het nodige papierwerk, want Covod-19 heerst immers overal. Op internet hebben we een onderkomen gevonden: Quinta da Rosie in Samora Correia. De gunstige ligging ten opzichte van de rijstvelden

Quinta da Rosie in Samora Correia (foto; Jacques van der Neut)

rondom EVOA geeft hierbij de doorslag. Na de landing in Lissabon halen we onze huurauto op en rijden over de Vasco da Gama-brug naar ons onderkomen in Samora Correia, compleet met slaapvertrekken en airco en een heel goed uitgeruste keuken, met bijbehorende apparatuur zoals oven en een magnetron. Een zwembad is er ook, maar in deze tijd van het jaar nog een beetje koud. In de vroege ochtendzon is het echter heerlijk ontbijten. Het geheel is omgeven door een elektronisch schuifhek. Ruben, onze gastheer, en zijn echtgenote zijn bijzonder gastvrij.

Naar de rijstvelden rondom EVOA

De rit naar het bezoekerscentrum van EVOA (Espaço de visitaEspaço de visitação e observação de aves), is zeer zeker niet eentonig. Je passeert uitgestrekte rijstvelden waarin van alles te zien valt; duizenden zwarte ibissen en natuurlijk wolken grutto’s. Onvoorstelbaar! Zeker als de rijstvelden worden geploegd wemelt het ervan de vogels. Natuurlijk ook de nodige steltkluten, slobeenden, groenpootruiters, koereigers, kieviten en bruine kiekendieven. In ieder struikje hoor je het kenmerkende ‘zip…zip…zip’; het geluid van graszangers. In het

Overal horen we het kenmerkende geluid van graszangers ‘zip..zip…zip’. (foto; Jacques van der Neut)

eenvoudige bezoekerscentrum nemen we een bak koffie en vervolgens maken we een wandeling door het afgesloten deel met diverse schuilhutten. Hier zien we onder meer: lepelaar, flamingo, purperkoet, grijze wouw, wintertaling en kluut. Tijdens het rijden zien we werkelijk overal ooievaars bij de nesten; op muren, elektriciteitsmasten, in bomen, op vervallen huizen en op verkeerspleinen. De volgende dagen brengen we diverse bezoeken aan de Taag, bij voorkeur tijdens eb. Prachtige nevengeulen met foeragerende grutto’s, regenwulpen en wulpen. Tijdens een wandeling door Alcochete een groep van zeker duizend flamingo’s. Tijdens eb lopen er ook tientallen mensen op het slik. Zij verzamelen schelpen die zij vervolgens weer te koop aanbieden aan de diverse restaurants.

“Where are the kittens”

In de loop van de week bezoeken we de zoutpannen bij Samouco en rijden langs de zijrivieren van de Taag waar we regelmatig over-

Op het Iberisch schiereiland overwinteren jaarlijks zo’n 400 visarenden. (foto; Jacques van der Neut)

winterende visarenden zien. De laatste jaren blijven er op het Iberisch schiereiland al zo’n 400 visarenden ‘hangen’. Voordat je het weet is zo’n week echter alweer voorbij. Helaas. Op de laatste avond is de auto gepakt, maar Ruben zit met iets…op de Quinta loopt een zwerfkat en getuige de bebloede flanken heeft het dier waarschijnlijk ergens jongen ter wereld gebracht, maar waar? Aangezien Ruben de kat vaak rond onze huurauto ziet, vermoedt hij dat ze in onze auto liggen! Onder de motorkap wordt intensief speurwerk verricht en alle gaten en kieren worden met zaklantaarns onderzocht, maar leiden niet tot het gewenste resultaat. Dan roept Ruben een van zijn honden erbij en hij zegt indringend tegen het dier op fluisterende toon “where are the kittens?” Het hondje kijkt zijn baas aan en houdt zijn kop scheef. Die twee begrijpen elkaar, dat is duidelijk. De hond zakt door zijn poten en kruipt onder de auto, maar begint niet te blaffen. Blijkbaar toch geen nest met jonge katten in onze auto. De volgende ochtend gaan we op tijd weg en rijden weer terug naar de luchthaven in Lissabon.