Categorie archieven: Fotografie

Boca Tapada in Costa Rica: een paradijs voor natuurfotografen

Costa Rica lokt veel natuurliefhebbers en dat is helemaal niet zo verwonderlijk. In het kleurrijke land in Midden-Amerika val je van de ene verbazing in de andere. Van de Pan-American Highway tot hobbelige modderpaden en kleurrijke vogels rondom fraai gelegen lodges. Je komt er ogen en memorycards te kort.

Boca Tapada
In Costa Rica is een ruim aanbod van uiteenlopende activiteiten. Jongeren zullen in het algemeen kiezen voor actieve bezigheden zoals surfen, snorkelen, raften of in een klimgordel aan een kabel over beboste gebieden razen. Zoiets noemen we ziplining. Costa Rica is echter een top-bestemming voor natuurliefhebbers. Er is een ruime keuze aan lodges waarvan de prijzen trouwens behoorlijk variëren. Zo is er een lodge met een prijs van 375 euro per persoon, per nacht. Hier maakten we geen gebruik van. Gelukkig zijn die onderkomens niet allemaal zo exorbitant geprijsd, het is maar net wat je wil. Voor natuurfotografen is

De Reg-legged Honeycreeper doet zijn naam eer aan. (foto; Jacques van der Neut)

het een paradijs op aarde. Zo verbleven mijn vrouw Annemieke en ik onder meer in Boca Tapada, waar je gemakkelijk oog in oog komt te zitten met oogverblindende vogelsoorten zoals de Red-legged Honeycreeper, verschillende soorten kleurige papegaaien, toekans (bekend van het logo van Van der Valk in Nederland) en veel soorten hummingbirds (kolibries) en spechten. Over het terrein scharrelen regelmatig een of meerdere Great Curassow, ook wel bekend onder zijn Nederlandse naam (Bruine Hokko).

Over het terrein bij Boca Tapada scharrelen Bruine Hokko’s. (foto; Jacques van der Neut)

Easy birding
Om vogels voor je lens te krijgen hoef je eigenlijk niet eens zo gek veel te doen; in feite is het allemaal ‘easy birding’. Veel lodges plaatsen immers birdfeeders waardoor veel vogels worden aangetrokken. In zo’n geval kun je er rustig bij gaan zitten en de vogels naar je toe laten komen. Je komt dan wel ogen en geheugenkaartjes te kort. Zeker als er een Keel-billed Toucan, een toekan met een bijzonder kleurrijke snavel, op een paar meter afstand voor je komt te zitten! Dichtbij staan er enkele dode bomen, waarop een paar bromelia’s groeien. Bovenin heeft men een tros bananen bevestigd met enkele

De Collared Aracari, een bijzonder kleurrijke toekan. (foto; Jacques van der Neut)

papaja’s, die door het gefriemel van vogels zoals de Collared Aracari (een soort toekan) wel eens op de grond vallen. Zoogdieren zoals de Coati (neusbeer) en de Agouti (goudhaas) ruimen die weer op. Gidsen zijn goed bekend met de omgeving en het inhuren ervan werpt zeer zeker zijn vruchten af. Zo gingen wij op andere locaties met een gids door het regenwoud; de wandeling van 3 uur kostte 125 euro (62,50 euro per persoon). Die mannen (soms vrouwen) kennen de omgeving op hun duimpje en hebben meestal een laserpen bij zich om in het weelderig groene bladerdak, een bepaalde vogel of zoogdier aan te wijzen. Een telescoop haalt zoiets vervolgens mooi dichtbij.

Agami Heron
Na een fotosessie zitten we uit te blazen als Didier Castro, een medewerker van de locatie bij ons langs komt en vraagt of ik interesse heb in een Agami reiger… Hij is nog maar net uitgesproken of ik heb mijn fototas al gepakt. Voor een ontmoeting met een Agami reiger zijn veel vogelaars wel te porren. Deze prachtige soort reiger bezoekt rivierarmen en poelen in het dicht beboste regenwoud. We lopen naar

De Agami reiger staat doodstil op de oever. (foto; Jacques van der Neut)

een overdekt botenhuis waar een aantal Canadese kano’s ligt. We stappen in en peddelen rustig naar de bewuste plek. Het is doodstil en hier en daar liggen bomen schots en scheef in het water. De oevers zijn weelderig bebost. Dan op rechts, in de oever een Agami reiger. De vogel staat stil en kijkt gebiologeerd naar het wateroppervlak. Met de enorme dolksnavel spietst de reiger zijn prooien. Het dier is absoluut niet schuw en laat ons tot een meter of zes, zeven naderen. Poeh, wat een buitenkansje… Op de terugweg zitten we ook oog in oog met een Bare-throated Tiger Heron en een Green Heron. Beide soorten laten zich probleemloos fotograferen.

De Hedwigepolder is ruim een jaar ‘open’…

Het juridisch geredekavel duurde jaren, maar uiteindelijk is het er dan toch van gekomen: de Hedwigepolder is ‘open’! Op 25 oktober 2022 stroomde het eerste water vanuit de Westerschelde de Hedwigepolder in.

Natuurcompensatie
Het besluit om de polder onder water te zetten werd genomen in 2005 als natuurcompensatie van een uitstaande milieuschuld. De polder zou eigenlijk in 2009 al worden teruggegeven aan de natuur, maar er bestond veel verzet tegen het onder water zetten van landbouwgrond. In Zeeland wordt zoiets immers beschouwd als vloeken in de kerk. Er zijn tot het laatste moment rechtszaken gevoerd om te voorkomen dat het water het gebied in zou stromen, meldt Omroep Zeeland. Zo probeerde de oud-eigenaar van het gebied de ontpoldering vorig jaar nog tegen te houden. Hij stelde dat het water van de Westerschelde te zwaar vervuild was met pfas. De Raad van State verklaarde dat verzoek afgelopen zomer ongegrond. Vanaf de hoge dijk kijk ik de Hedwigepolder in. De vloed heeft alles aan het zicht onttrokken.

Panoramaheuvel
Alleen de Panoramaheuvel waarop een toren zal worden gebouwd, waarin een bezoekerscentrum, een restaurant en een expositieruimte zullen worden ondergebracht, blijft duidelijk zichtbaar. Over deze Panoramaheuvel is trouwens het nodige te doen. De heuvel is namelijk maar 20 meter hoog, terwijl hij 30 meter hoog zou moeten zijn. De provincie onderzoekt hoe dit kan en zoekt naar een oplossing. Aan het verhogen van de heuvel hangt inmiddels een prijskaartje van maar liefst 400.000 euro. De Panoramaheuvel is gemaakt met de grond die vrijkwam bij het afgraven van de dijken in de Hedwigepolder. Het is de bedoeling dat de plek zich ontwikkeld tot een toeristische trekpleister. Op de rand van water en land lopen tientallen scholeksters en wulpen. Verderop staat een groepje mensen te praten. Dichterbij gekomen, herken ik een van hen: Richard Bleijenberg!

Bij hoogwater in de Hedwigepolder blijft de Panoramaheuvel goed zichtbaar. (foto: Jacques van der Neut)

Richard Bleijenberg; gids in hart en nieren
Toen ik nog bij Staatsbosbeheer werkte, bezochten we meerdere keren het Verdronken Land van Saefthinge. Soms met ons eigen district (Biesbosch), of met een groep vrijwilligers. Tijdens deze bezoeken fungeerde Bleijenberg steevast als gids en praatte dan honderduit over ‘zijn’ Verdronken Land van Saefthinge. Dat praten heeft hij trouwens nog niet verleerd. Het gaat alle kanten op: over bezoeken van de gedeputeerde Anita Pijpelink van Zeeland en de Commissaris van de Koningin. Natuurlijk gaat het ook over de familie De Kloedt (de voormalige eigenaar van de Hedwigepolder) en zijn contacten met en binnen Staatsbosbeheer. Bleijenberg tipt ook aan, hoe hij regelmatig een vies geel goedje bij chemiereus Monsanto in de Westerschelde zag sijpelen. Tenslotte komen we uit bij de Meester Van der Heijden Groeve, waar hij prachtige verhalen vertelde over de ontstaansgeschiedenis van Saefthinge. Bleijenberg is een verteller in hart en nieren. Aan het eind van ons gesprek maak ik een paar foto’s van deze levende legende. “Het is misschien je laatste kans’ voegt de inmiddels 88-jarige Bleijenberg er glimlachend aan toe. Hij stapt langzaam op zijn fiets en verdwijnt in de richting van zijn woonplaats Nieuw Namen. Een tochtje van ongeveer een uur. ..

Richard Bleijenberg; (natuur)gids in hart en nieren. (foto: Jacques van der Neut)

Aardkundig monument
De Meester Van der Heijden Groeve is een zogenoemd aardkundig monument van verschillende grondlagen in diverse kleuren. Het is volgens eigenaar Staatsbosbeheer de enige plek in Europa waar de overgang tussen het Plioceen en de grote ijstijden van het Pleistoceen te zien is. Er liggen schelpen, zand en fossielen van 2,5 miljoen jaar geleden en mogelijk ouder, aan de oppervlakte. Dit aardkundig monument heeft echter dus danig van erosie te lijden, dat men denkt aan het aanbrengen van een overkapping. Zeer waarschijnlijk komt er voor dit project subsidie beschikbaar via de Erfgoed Deal.

Ik dacht dat al de perikelen rondom de Hedwigepolder nu wel zo’n beetje achter de rug zouden zijn. Maar in het Zeeuwse verkiezingsprogramma van de Boer Burger Beweging (BBB) duikt op zijn zachtst gezegd een opvallend voornemen op om van de Hedwigepolder toch maar weer landbouwgrond te maken….