Afgelopen weekend werd voor de derde keer het Lowland Photo Festival georganiseerd door Landschap vzw in Kinepolis in Antwerpen. Zo’n 
700 belangstellenden namen een kijkje bij een van de talrijke stands of woonden een lezing bij in de grote zaal.
Reisorganisaties
Na het scannen van de barcode op je bevestiging van deelname ontving je bij de ingang een polsbandje, waarmee je aan dit evenement kon deelnemen. Op de begane grond veel stands van diverse reisorganisaties en natuurlijk de nodige foto-apparatuur zoals statieven, verrekijkers, camouflagetenten en kleding. Natuurlijk ontbraken de grote merken zoals Canon en Nikon niet. Een weekend bomen over natuurfotografie is onderhand onlosmakelijk verbonden met commercie. Beide dagen bezoeken kon ik niet, ik heb alleen het programma op zaterdag bijgewoond. De dag begon met een presentatie over De Hoge Venen, waarbij de spreker kennelijk niet goed was ingespeeld op de voor hem gereserveerde 20 minuten. Michel Lucas moest zijn verhaal dan ook afbreken. Daarna volgde een presentatie over Hokaido (Made in Japan) door Jeffrey van Daele. In deze lezing zat aanmerkelijk meer vaart en de nodige humor; uiteraard met prachtige beelden over mist, sneeuw makaken in warm waterbronnen, dansende kraan-vogels en Stellers zeearenden op ijsschotsen. De lezing Aan Zee van Vader Jan en zoon Mart Smit vond ik wederom een hoogtepunt. Machtige beelden van de branding en naderende donkere onweersluchten, allemaal gefotografeerd in de Nederlandse
situatie. In deze lezing ook terloops aandacht voor de plastic soep die momenteel in onze oceanen drijft. Om treurig van te worden. Na deze presentatie even de zaal uit om de benen te strekken en de vele standjes op mijn gemak te bekijken.
Markus Varesvuo
Na de middagpauze volgen er voordrachten over Afrika (The Magic of Hope) en een soort conference Tegenlicht die voor wat ontspanning diende te zorgen. Een conference houden is echter een vak apart. De bedoeling was uiteraard duidelijk; even iets anders dan mooie praatjes bij mooie plaatjes. Heike Odermatt hield vervolgens een verhaal over de Falkland Eilanden, maar haar commentaar had volgens mij wel een heel erg hoog Jip en Janneke gehalte. Het daarop volgende relaas van Laurent Geslin Oog in oog met de lynx was super, met waanzinnige beelden van lynxen, gemaakt met wildcamera’s. Ook leuk om iets over de tegenslagen te horen; over het vele boomblad, dat voor de opgestelde camera’s dwarrelde en sneeuwvlokken en natuurlijk de camera’s die dat allemaal registreerden. Wat een verhaal! Dan nadert het eind van deze dag en iedereen maakt zich op voor de apotheose; het praatje, maar vooral de plaatjes van Markus Varesvuo uit Finland. Oogstrelende platen in een muisstille zaal. Deels bekend fotowerk met de vliegende zwarte specht in een sneeuw bui en de stormmeeuw die een veer uit de kop trekt van een vliegende zeearend. Verder fantastische platen van auerhanen, sneeuwhoenders en natuurlijk uilen. Wat een daverend eind van de zaterdag! Gisteren vormde het door Bence Máté verzorgde slotakkoord, ongetwijfeld ook een waardig eind van dit zeer geslaagde evenement. Chapeau voor de organisatie!
Laserprojectie
Het was heerlijk kijken in comfortabele stoelen met een drankje. Een mega groot doek en werkelijk prachtige projectie met een laser projector. De resolutie van de vertoonde foto’s is HD-kwaliteit, dus 1920×1080 pixels en komt dankzij het gebruik van de eerder genoemde laser projector volledig tot zijn recht. Laserprojectoren werpen minstens twee keer zoveel licht op het doek als traditionele Xenon-lampen en hebben bovendien een rijker kleurenspectrum. Door de hoge lichtopbrengst kun je op een groot scherm met een laserprojector werken. Zo’n laserprojector, inclusief koelers, kost al gauw zo’n 300.000 euro. Van dergelijke projectoren zijn er trouwens maar drie in Europa. Qua aanschaf zijn ze vijf keer zo duur als een traditionele Xenon-projector. Daarbij moet je de lampen om de 600 uur vervangen. Een laserlamp gaat ongeveer 40.000 uur mee.
testopnamens, verdwijnt het geheugenkaartje in een computer en het beeldscherm laat zien of de zone waarin wordt scherpgesteld klopt. Indien nodig, corrigeert Niessing de afstelling. De correcties worden opgeslagen in een database, zodat de instellingen bekend zijn, bij een eventueel vervolgbezoek. De uitgevoerde correcties worden per object trouwens ook op de factuur vermeld. Zowel Niessing als zijn dochter Lis nemen de tijd en terwijl ze met je apparatuur bezig zijn, wordt er natuurlijk gekeuveld over de ontwikkelingen in de fotografie en het gebruik van lenzen. In totaal werden er 9 kalibraties uitgevoerd en kreeg de sensor van mijn 5D Mark III een schoonmaakbeurt. De sensor van de Canon 7D mark II hoefde niet te worden gereinigd. In totaal rekende ik bijna 170 euro af en uiteraard alles keurig met bon (en btw). “Het duurde even voordat wij het huidige klantenbestand van zo’n 14.000 hadden opgebouwd maar nu loopt het goed. Wij hebben ook bekende fotografen als klant, zoals Pim Ras (sportfotograaf bij het Algemeen Dagblad), Edwin Smulders (de bekendste paparazzo fotograaf van Nederland) en Marten Bril die in Andenes woont in Noord-Noorwegen. “Hij fotografeert veel walvissen en vertoeft vaak op zee. Camera’s en zout zeewater, dat vergt wel wat onderhoud. Mijn dochter Lis, heeft daar ooit een door ons gereinigde camera naar toe gebracht. Een mooie klus, in een mooie omgeving” besluit Niessing.