Alle berichten van jvanderneut

Roodkeelnachtegaal in Hoogwoud (NH) trekt honderden vogelaars

roodkeelnachtegaal
De roodkeelnachtegaal bij de meelwormen. (foto: Jacques van der Neut)

In Hoogwoud (NH) dromden gisteren honderden vogelaars samen. Iedereen probeerde een glimp op te vangen van de roodkeelnachtegaal, een bijzonder zeldzame dwaalgast. Een inwoonster van Hoogwoud plaatste recent een foto van een zangvogel in haar tuin op Facebook met de simpele vraag ‘wat is dit voor een vogeltje?’ Kort daarop werd Hoogwoud overspoeld door binnen- en buitenlandse vogelaars.

Dutch Bird Alert
Als we na een rit door een winters landschap aankomen in Hoogwoud hoeven we niet zo lang te zoeken. In een woonwijk staan tientallen vogelaars met verrekijkers en camera’s. Een stukje verderop staat een groepje mensen op een balkon. Het is meteen duidelijk, daar moeten we zijn. De roodkeelnachtegaal verblijft in een tuin van een particulier en bij de voordeur ontstaat een rij van wachtende vogelaars. Na betaling van 5 euro kan iedereen de vogel in de tuin vanuit de woonkamer bekijken en fotograferen. We wandelen de woonkamer in. Om meer plek te maken is de huisraad aan de kant gezet. De vogel wordt het moment niet gezien. “Ik moet even naar de mensen op het balkon” zegt Remco Hofland van Dutch Bird Alert. “Wellicht zorgen zij op deze manier toch voor enige verstoring, waardoor de vogel wegblijft.” IMG_0445Kort daarop betreden we de huiskamer en zien we door de ramen de vogel op een stenen muurtje zitten. Om de vogel op deze plek te houden, liggen er een paar meelwormen. “Iedereen weet volgens mij wel de spelregels” vervolgt Hofland. “Jullie mogen ongeveer dertig seconden naar de vogel kijken, waarna jullie weer plaatsmaken voor vogelaars die de roodkeelnachtegaal nog niet hebben gezien. De rij buiten slinkt tenslotte en zwelt iedere keer weer aan, door de voortdurende aankomst van ‘nieuwe’ vogelaars.”

Facebook
Met een man op 8, 9 staan we in de huiskamer en de vogel laat zich fantastisch zien. Af en toe werkt de vogel een meelworm naar binnen. Dan maken we plaats voor een ‘verse’ groep. Tijd voor een praatje met Hanneke de Boer, de dame des huizes. “Eerlijk gezegd ontdekte mijn zoon de vogel, waarna ik er er een foto van maakte en op Facebook plaatste. Omdat ik geen idee had van de soort, zette ik er een oproep bij. ‘Wie kent dit vogeltje?’ Ik ben niet zo goed op de hoogte met social media, maar zo’n enorme toeloop had ik totaal niet verwacht. Mijn zoon moet van al die belangstelling helemaal niets hebben, dus die verblijft elders. Ik neem hier dus maar de honneurs waar.”

roodkeelnachtegaal1
De roodkeelnachtegaal doet zijn naam eer aan. (foto; Jacques van der Neut)

 

 

 

 

 

 

 

De roodkeelnachtegaal (Calliope calliope of Luscinia calliope) is een zangvogel uit de familie der Muscicapidae (vliegenvangers). Het is een trekvogel die broedt in het midden, noorden en oosten van Azië en overwintert in Zuidoost-Azië en als dwaalgast soms ook in Europa en Noord-Amerika wordt waargenomen. Het was voor het eerst dat een roodkeelnachtegaal zich in ons land liet zien.

 

Kabinet heft bescherming van kuststrook op!

duinen
Ongerept uitzicht over het duingebied straks verleden tijd? (foto: Jacques van der Neut)

Vlak voor de kerstvakantie toverde het kabinet nog even een konijn uit de hoge hoed. De Nederlandse kuststrook is namelijk niet langer beschermd tegen bouwplannen van projectontwikkelaars. De Tweede Kamer en diverse milieu organisaties voelen zich overvallen en waarschuwen voor teloorgang van de nu nog open strand- en kustgebieden. Natuurorganisaties komen in het geweer.

Campagne
In oktober lanceerden zes natuur- en milieu organisaties de campagne ‘Bescherm de kust’ tegen de wildgroei van bouwinitiatieven aan de kust van de Zeeuwse en Zuid-Hollandse eilanden. De ongerepte kust dreigt hier te verdwijnen door een explosie aan plannen voor duizenden nieuwe vakantiewoningen, duinlodges en appartementen terwijl oude vakantieparken verpauperen. Op de website van de zes verontruste organisaties (www.beschermdekust.nl) is een kaartje te zien met daarop alle bouwplannen langs de duinkust: van Cadzand tot aan Callantsoog, de plannen voor vakantieparken en permanente strandhuisjes rijzen als paddenstoelen uit de grond. Op dit moment staan er volgens de eerder genoemde website maar liefst 3689 objecten op stapel (…). Het kabinet wil de kust ‘economisch versterken’ en minder betuttelende overheidsregels.  Straks mogen strandpaviljoens bijvoorbeeld ook in de winter blijven staan en vervalt het duingebiedbouwverbod in de duinen, op het strand, zeedijken en dammen. De overheid gaat zich eigenlijk alleen nog maar bezighouden met kustbescherming. Een terugtrekkende overheid, we zien het op meerdere vlakken gebeuren. Na het uithollen van het begrip
Nationaal Park, waarbij de overheid de hierbij behorende taken delegeerde naar diverse gemeenten uiteraard zonder de adequate financiën, nu dus ook geen bescherming meer van ongerepte strand- en duingezichten. De toekomst voorspelt op dat gebied helaas niet veel goeds. Zo zijn er volgens Gert de Groot van Natuurmonumenten plannen om in de Grevelingen een Dubai-achtig project uit de grond te stampen met opgespoten eilanden voor mensen die er ‘warmpjes’ bijzitten. Volgens De Groot is er op de Brouwersdam een 30 meter hoog inspiratiecentrum gebouwd, dat met verlies draait maar door bewindslieden vreemd genoeg als voorbeeld van dergelijke initiatieven wordt beschouwd.  In Nederland laten we de planologische bescherming van onze kust- en strandgebieden dus volledig los.

Ley de Costas
Als we eens over de grens kijken dan speelt zoiets ook al heel lang in Spanje, een land met maar liefst bijna 8000 kilometer kustlijn. Ruim 21 procent van de Spaanse bevolking woont binnen een strook van vijf kilometer van de kust en in de vakantieperiodes neemt dat aantal nog vele malen toe. Jaarlijks komen er zo’n 60 miljoen toeristen naar Spanje en velen daarvan gaan naar de kustgebieden. Al in 1969 was er door het Franco-regime een Kustwet (Ley de Costas) uitgevaardigd, waarbij eigenlijk niemand zich druk maakte om de naleving daarvan. Er was geen sprake van sancties en de wet heeft de aantasting van de kuststrook eigenlijk alleen maar bevorderd in plaats van bescherming geboden. Om een verdere teloorgang van de Spaanse kust te voorkomen heeft de Spaanse regering, onder leiding van de toenmalige socialistische Minister President Felipe González, in 1988 een nieuwe wet uitgevaardigd die er in voorzag dat de gehele kuststrook van Spanje onder spaansekustcontrole van de overheid zou worden gebracht. De laatste jaren is er veel ophef over de Spaanse Kustwet. Hoewel deze wet al sinds 1988 bestaat, begint de overheid pas de laatste jaren met het feitelijk toepassen van Ley de Costas.  Een strikte naleving zou met zich meebrengen dat hotels, toeristische complexen en naar schatting 45.000 woningen met de grond gelijk gemaakt moeten worden. Of het allemaal daadwerkelijk zover komt is en blijft de vraag. Voor de Nederlandse situatie hoop ik vurig dat de voorgenomen plannen, in feite het resultaat van een politiek ‘onder onsje’, in de prullenbak verdwijnen. Het jongste streven van het kabinet is natuurlijk een aanfluiting van jewelste. Goed dat Natuurmonumenten, De Zeeuwse Milieufederatie, Natuur- en Milieufederatie Zuid-Holland, Stichting Duinbehoud, Het Zeeuwse Landschap en Het Zuid-Hollands Landschap het tij voor de Nederlandse kuststrook proberen te keren!