Categorie archieven: Reizen

Fotograferen met Wildpix Travel in Bulgarije

Het maken van een natuur- of fotoreis is tegenwoordig populair. In het programma van Wildpix Travel, een initiatief van Han Bouwmeester en Martin Steenhaut, is een nieuwe fotoreis opgenomen naar Bulgarije. De beschrijving op de website spreekt mij aan en ik boek voor de laatste week van mei.

Zwartkopgors op grote kaardenbol. (foto: Jacques van der Neut)

Car window photography
Na een voorspoedige vlucht naar Boekarest brengt een taxi mij naar het Rusenski Lom Nationaal Park in Bulgarije. Een rit van zo’n anderhalf tot twee uur. In mijn hotel ontmoet ik Iliyan Valchanov, die mij gelijk meeneemt in zijn auto, voor car window photography. Zoiets komt neer op het heen en weer rijden van een erbarmelijk slechte weg. Ik zit achterin en aan weerskanten ligt in de geopende ramen een rijstzak, waarop ik mijn 500mm beurtelings leg. Uit het raam fotografeer ik grauwe klauwier, bijeneter, grauwe gors, gewone tapuit, tortelduif en zwartkopgors. Door de enorme regenval  staan er hier en daar behoorlijke plassen, waar boerenzwaluwen en roodstuitzwaluwen snavels vol modder verzamelen. Een izabeltapuit is mij helaas net iets te snel af. Pal naast de auto een stel baltsende huismussen, hetgeen kort daarop platen oplevert van diverse paringen. Het mannetje duwt zijn borst vooruit, zet zijn veren uit en maakt een paar keer een luchtsprong. Geweldig, zo vlak naast de auto!

Hoosbuien
Gedurende mijn verblijf is er volop gelegenheid om te fotograferen. Een dag bestaat uit een ochtend- en een middagdeel. De hele dag op een locatie kan uiteraard na overleg ook; je krijgt dan een groter lunchpakket mee. Vanwege aanhoudende hoosbuiten valt een dag letterlijk en figuurlijk in het water. De (zandige en klei) wegen worden onbegaanbaar en dat maakt diverse fotolocaties onbereikbaar. Het is mogelijk om koekoek, bijeneter, scharrelaar, draaihals, zwarte specht, Syrische bonte specht en wielewaal te fotograferen. Wat je fotografeert hangt natuurlijk sterk af van het seizoen. Zo zijn de bijeneters eind mei nog druk in de weer met paren, onderhoud van het verenpak of de kleurige vogels geven elkaar prooien in de vorm van bijen en (kleine) vlinders. Hier en daar zie ik bijeneters nesttunnels graven. In de omgeving van de kolonie staat een hut met een stok waarop de vogels regelmatig landen. Een mooie gelegenheid om de filmfunctie van mijn Canon 5D Mark III te gebruiken. Als je dat wilt zien, klik dan hier.  De scharrelaars zijn prachtig om te zien maar het aanvoeren van grotere prooien is nog niet aan de orde, de vogels moeten immers nog gaan broeden. Tijdens mijn verblijf krijgt het koppel wielewalen jongen. Er is nu beduidend meer activiteit. Op zich heb ik niet zo gek veel met nestfotografie, maar het is sowieso prachtig om die vogels van dichtbij in actie te zien. Het mannetje laat zich regelmatig zien en geeft zijn prooi aan het wijfje, dat vervolgens de (piepkleine) jongen ermee voert.

Kaarsrechte wegen
Een verblijf in Bulgarije, in het grensgebied met Roemenië, ademt echt de sfeer van een verblijf in het Oostblok. Grauwe gebouwen, af en toe een Trabant, wegen met gaten en scheuren en veel leeg staande gebouwen. Af en toe sjokt er een paard en wagen. De wegen rond het Rusenski Lom Nationaal Park zijn kaarsrecht. Bij iedere autorit dienen er, vanwege het slechte wegdek, toch behoorlijk wat slalomachtige capriolen te worden uitgehaald. Er is geen vangrail en geen bebording. Verlichting ontbreekt eveneens. Aan beide zijden van zo’n weg grenst de vegetatie direct aan de weg, er is dus geen sprake van een berm. De beplanting bestaat uit prachtige hagen van Robinia, kers, jasmijn, vlier, walnoot en solitair staande, bloeiende rozenstruiken. Op kale takken zitten regelmatig grauwe klauwieren en kleine klapeksters. Tijdens diverse autoritten geniet ik van het ‘lege’, enigszins glooiende landschap en de indringende stilte. We zien er nota bene drie keer een rondstruinende jakhals. Als we stoppen gaat het dier er echter als een haas vandoor, waarbij de

Jakhals. (foto: Jacques van der Neut)

kluiten grond in het rond vliegen. Volgens Valchanov neemt de jakhals in Bulgarije toe. Tijdens ons verblijf gebruiken we ook een drijvende fotohut ((floating hide). Over deze fantastische ervaring in mijn volgende blog meer.

Madeira; wandelen langs weelderige levada’s (2)

Wandelen langs levada’s op het Portugese eiland Madeira is een populaire bezigheid. Voor onze wandelingen gebruikten wij de Wandelgids Madeira. Een aantal wandelingen uit dit boekje hebben we gelopen (of juist niet…). Lopen langs levada’s klinkt heel mooi, maar wat is of wat zijn dat eigenlijk? Een levada is een irrigatiekanaaltje waarvan er veel voorkomen op Madeira. Dergelijke watertrans- portsystemen zijn ook bekend op het Iberisch Schiereiland, de Canarische eilanden La Palma en La Gomera en het Kaapverdische eiland Santo Antão. Levada is een Portugees woord, dat is afgeleid van levar dat ‘dragen’ betekent.

Bergketen
Het vulkanische eiland Madeira bestaat hoofdzakelijk uit een bergketen die in de lengterichting van oost naar west loopt. De meest voorkomende windrichtingen zijn noordoost en noord en bewolking wordt daarmee tegen de noordzijde van de bergketen gedrukt. Sinds de zestiende eeuw zijn watergangen op het eiland aangelegd om water uit het regenrijke en waterrijke noorden van het eiland, dwars door het gebergte, naar de drogere zuidkant van het eiland te brengen. De bronnen van de levada’s zijn plekken waar de natuur regenwater, maar vooral condensatiewater dat door de wolken die tussen de vegetatie worden gedreven ontstaat, via de rotsbodem doet samenvloeien. Om dat water via de kanalen door het gebergte te kunnen leiden is op veel plaatsen speciaal een tunnel door de berg gemaakt. De lengte van deze tunnels varieert van enkele meters tot meer dan vijf kilometer.

Ponta de São Lourenço
Ponta de São Lourenço, op de oostpunt van Madeira, is een natuurreservaat met prachtig panoramisch uitzicht op de Atlantische Oceaan en spectaculaire vulkanische rotsformaties; een uniek landschap in vergelijking met de rest van het eiland. Onderaan
de klip ligt het afgesloten strand Prainha, het enige natuurlijke (zwarte) zandstrand op het eiland, waarop wij trouwens een behoorlijke groep kleine zilverreigers ontdekten. Wij maakten deze wandeling op een zondag en het was zeer druk. Het parkeerterrein stond bomvol het was wachten tot dat er een plekje vrij kwam… Je loopt er dezelfde heen- als de terugweg.
Overvol parkeerterrein bij Levada das 25 fontes. (foto: Jacques van der Neut)

 

Levada das 25 fontes
Een van de populairste en mooiste wandelingen. Aan het bezoek is dat ook wel te zien want iedere keer als wij het bijbehorende parkeerterrein passeerden stond het bomvol auto’s. Wandelaars werden bovendien met busladingen aangevoerd. Heel populair en daardoor dus heel druk. Een reden voor ons om deze wandeling te laten schieten. De wandeling naar Curral das Freiras (nonnendal) hebben we eveneens overgeslagen. Vanuit de hoogte zagen we deze wandeling al liggen. In feite is het dalen en weer stijgen. Op locaties waar zoveel mensen komen, worden andere prijzen gehanteerd. Wij betaalden er voor een kop koffie en een cappuccino ruim zeven euro, terwijl dat in een kroeg in een of ander gehucht op amper 1,80 euro bleef steken.

Reusachtige boomvarens. (foto; Jacques van der Neut)

Naar de Caldeirao Verde. Mooie wandeling langs levada, maar ook heel druk. Zelfde heen- als de terugweg, waardoor er dus regelmatig tegenliggers dienen te worden doorgelaten. De ruimte op en rond deze wandeling is echter zeer beperkt. Links een rotswand en rechts een onvoorstelbaar diep ravijn. De bevestigde staalkabel langs deze levada biedt houvast. Bij het doorlaten van andere wandelaars, leunen we regelmatig tegen de  rotswand om tegemoet komende wandelaars er door te laten. Wel een mooie wandeling. Pikdonkere tunnels vormen een onderdeel van deze bijzonder groene wandeling; een zaklantaarn of hoofdlamp is dan wel handig. Op de heenweg meer volk, dan op de terugweg. Prachtig begroeide wanden met dubbelloof en levermossen. Iets hogerop reusachtige boomvarens en niet te vergeten de bijzonder fraai ontwikkelde laurierbossen met afhangende, grote slierten baardmossen.

Bij de start van de wandeling langs levada Santo da Serra, hing er een rode vlag, met de mededeling dat het pad in verband met de veiligheid was gesloten.  Nu ben ik van huis uit een beetje wars van autoriteit en bovendien, hoe lang hing die rode lap daar al?  Wij zijn doorgelopen en hebben geen moment het idee gehad dat mijn leven of dat van mijn vrouw, op wat voor manier dan ook, gevaar liep. Een mooie rondgaande wandeling van zo’n veertien kilometer; je loopt dus niet dezelfde weg weer terug. Op deze levada kwamen wij niemand tegen. We passeerden ruig begroeide valleien en zagen een wirwar van door elkaar gevlochten zwammen op een boomstam. Later in de week zagen wij dergelijke zwammen liggen in een houten kistje op een groentenmarkt. Uit navraag bleek dat er thee van kon worden getrokken.